Halimaw sa talahiban

Panay ang sayaw ng mga talahib sa alinduyong ng ihip ng  malamig na hanging nanunot sa buto, tila bang may ipinapahiwatig na kung anong kababalaghang tumatagos sa sinag ng buwan. Napansin ni Milagring ang biglang pagsulpot ng mga paniki mula sa yungib, balahibo niya sa batok ay biglang nagsitindigan, takot ay dahan-dahang gumagapang sa kanyang dibdib habang ulo niya ay nakasubsob sa braso ni Pedring , mga brasong handa siyang ipaglaban hanggang kamatayan, kulay ng  mga brasong halatang laging hinahagkan ng langit. Nasa gitna sila ng talahiban na mismo ay saksi sa pag-alay niya ng kanyang pagkababae sa pinakamamahal  na kasintahan , ngayon ay ang kanilang sagradong tagpuan tuwing lumiliwanag ang buwan , muli at muli ay kanayng I alay ang buo niyang katawan sa dambana ng kaligayahan hanggang sabay nilang marating ang rurok ng makamundong pagnanasa.

Lalong lumalamig ang ihip ng hangin na may kasamang munting tinig ng halinghing, hindi alintana ng dalagita ang biglaang pagbilog at paglaki ng mga mata ng kasintahan , pangitain ay tila hindi makapaniwala sa nakikita, sandali ay kumurap siya, sa wari niya ay produkto lamang ng kanyang kathang isip ito, marahil ay isang halusinasyon o isang guni-guni lamang. Muling  idinilat ang mga mata ngunit ay mas lalo siyang nasindak sa nakikita, tuloy takot ay kumaripas na todo sa kanyang mga kaugatan, laman niya ay nanginginig sa takot. Isang hindi pangkaraniwang asuwang ang lumulutang sa ibabaw ng talahiban, kulay nito ay nog-nog, sariwang dugo ay tumutulo pa sa gilid ng kanyang labi,mga matang nanlilisik ay may lumalagablab na matinding pagka-ganid, budhi ay nangingitim sa labis na kasamaan. Mga pangil ay lalong tumutulis sa pagsisinungaling , panlilinlang at pagsasamantala sa kahinaan ng sambayanan. Kanyang kanang kamay ay hawak pa ang dumudugong puso mula sa dibdib ng isang paslit na nakahandusay sa  plemas ng  kahirapan dahil sa matinding pandarambong sa kaban ng Makati noong siya ay Alkalde pa ng lungsod at pandsurugas sa kaban ng bayan bilang pangalawang pangulo. Utak ng mga kabataan ay tinatanggalan ng dugo hanggang sa matuyo at kinabukasan nila ay mabura ng tuluyan.

Hindi pa nasiyahan sa paglapa ng kanyang mga biktima sa  bid-rigging at overpricing  ng mga gusali sa Makati. Nagikot-ikot siya at nasilyan ang isang  lalakeng madaling utuin, boto niya ay madaling bilhin, agad na nilapa,  agaran ring lumipad na ang kaliwang kamay ay may hawak  pa ng  bitukang gutay-gutay, namumutla dahil  bawat patak ng dugo ay sinisipsip at bawat butil ng bigas  sa loob nito ay sinunggaban pa hanggang wala ng matira  para sa mga maralita.Opportunista at labis ang kasakiman ng malignong ito, kahit si Satanas ay takot siyang harapin kung kaya ang kanyang sungay ay bumabaluktot na sa kasamaan at ang kulay ng kanyang budhi ay sukdulan ang pagkaitim, kahit paliguan man ng litro-litrong clorox ay sadyang hindi kayang paputiin pa.

Mas lalong natakot si Pedring, nanlamig ang kanyang mga palad ng sumagi sa isipan ang  isang malagim na trahedyang sinapit ng mga biktima sa ilalim ng diktador na maligno noong 1972, isang napakasamang maligno na laging usap-usapan sa bawat tahanan. Sariwa pa rin sa kanyang katinuan ang paglapa ng maligno sa kaban ng bayan, binubutas muna ng karayom ang tagiliran ng bawat Juan at dahan-daha’y sisipsipin ng mahabang dila ang bawat  sentimo ng kanilang buwis hanggang sa matuyo ng lubusan. Matagal ding naghasik ng lagim ang malignong ito at kung ilang matatalinong tao rin ang napaslang bago magkamulat ang buong bayan, napalayas ang maligno subalit ang sugat ng pagdarambong ay sariwa pa at ang kirot nito ay damang-dama pa rin ng mga pilipinong nakabulagta na sa matinding karukhaan